بیایید با خدا صحبت کنیم (8)

آری صحبت با خدا بسیار آداب دارد. هرگاه با او صحبت می کنیم باید بدانیم که چه می خواهیم . باید اگر خواسته ای داریم بدانیم که خواسته اصلی آن نیست ، خواسته اصلی کدام است ؟

ولا تحرقنی به النار ... .

همیشه با خدا به گونه ای صحبت کنیم که زیبا باشد و در مقام مولا باشد .مانند صحبت اولیاء خدا در ادعیه که به قول امام راحل قرآن صاعد میباشد (کتاب قرآن به ما نازل شده است و دعا از ما به سمت خدا بالا می رود ) هر کس قرآن نازل را بفهمد می تواند قرآن صاعد را بگوید .

پس برای اینکه اشتباه صحبت نکنیم ، بهتر است از ادعیه رسیده به ما استفاده کنیم . در دعاهای ائمه هم درخواست های ما چه اصلی و چه فرعی ذکر شده است و از آن مهم تر به ما درس هم داده شده ، که دنبال چه خواسته هایی باشیم برای ما بهتر است . دعا تنها جایی است که امام (ع) بدون سقف صحبت می کند .

 زیرا در احادیث مقام شنونده و یا پرسنده را درک کرده و سطح بحث را پایین می آورند .ولی وقتی با خدا صحبت می کرده اند نیازی نبوده که در حد عقل مردم صحبت کنند بلکه در خور خدا صحبت شده است .

 نوعی اعجاز در آن وجود دارد گویی که در یک دعای سحر که زیاد هم طولانی نیست امام (ره) کتابی به شرح آن نوشته که هنوز هم برای اساتید عرفان بسیار قریب و نامفهوم است .

امیدوارم که از ماه رمضان  و دعاهای خوب آن مستفیذ شده باشید .

در دعا باید دقت کرد که حال زود گذر است باید سعی کرد که به مقام رسید، که پایدار است ؛ نباید دید که یک شب یا روز حال نداریم. باید آنقدر جلو رفت که به مقام نزد خدا بودن به صورت دائم رسید ؛ آری همیشه نزد خدا هستیم باید به این درک رسید؛ که خود این، مقام معرفت است .

اگر بدانیم که عمل و دعا دو بال پرواز ما هستند ، اگر عمل کنیم اما در مقام دعا خود را خوار در خانه خدا نکنیم دچار عجب می شویم ، اگر فقط دعا کنیم و به وظایف عمل نکنیم مانند یک لاف زن و دروغ پرداز می شویم که ادعای بندگی می کند ولی در عمل در بندگی خود سر به اطاعت فرمان او نمی گذارد .

قبل ؛ در حین ، و بعد از عمل و حتی در مقامی که نیاز به عمل هم نمی باشد باید دعا کنیم . بیایید با خدا صحبت کنیم .

ادامه دارد