از مسلمان تا سلمان

 

این عجم زاده را به حضور بپذیر ! این مسافر سالیان دراز را به حضور بپذیر ! این کاوشگر اعصار و قرون متمادی را میهمان نوازش خود کن ! سلمان را می گویم ! همان که از اهل کتاب ، داستان دین حنیف را شنیده و سالها به اشتیاق دیدنت دویده است ! همان که در راه مکه به اسارت گرفته شد ! همان که در سکوت نخلستان مردی یهودی خرمای دلتنگی برداشت می کرد . حالا آمدنت را شنیده است ! و حالا بی قرار و خسته به کنارت آمده است .

.

.

.

امروز اقیانوس چشمان شور انگیزت را به سمت تشنه ای باز کن که فردا روز ، او را از زمره خانواده خویش به شمار خواهی آورد : « سلمان منا اهل البیت » . دستان پر مهرت را به آسمان سر مردی بکش که یعقوب عمرش در حسرت یوسف تو پیر شده و اکنون کنعان دلش ، لبریز ملاقات با توست .

ای آنکه بر سلمان ، مژده رهایی از اسارتها و جسارتها را دادی ، بر حقیقتی آغوش گشا که فردا روز دست از یاری علی ( ع ) بر نخواهد داشت و از حمایت او دامن نخواهد کشید . مردی که سترگ و ژرف می ماند و دل از غیر هارون امت تو ، می رماند . همان که به دخترت فاطمه ( ع ) احترام بسیار می گذارد و میهمان خرماهای خانه خاندان تو خواهد شد . همان که در تنهایی لحظه ها ، در غربت ماهها ، در اندوه سالها و در مدائن خاطره ها جان می سپارد و پسر عمت به بالینش می آید . همان که خاطره روزهای با تو بودن و بر کلام علی آغوش گشودن را همواره مرور می کرد و چشم به وصال تو می دوخت . بگذار امت تو در آینه سلمان ، مسلمانی را تماشا کنند و سخت ایمانی را . بگذار سلمان روح امت تو ، در مدائن تنهاییها هم تو را فراموش نکند ، چنان که تو یاران با وفایت را فراموش نکردی .

بخشی از کتاب با برادر مسیح  تالیف حجت الاسلام جواد محمد زمانی