آقایان چایچی و بیگدلی نقل کردند:
آقای مجتهدی فرمودند:
منبع: سایت صالحین http://www.salehin.com
چقدر فاصله است هنوز ... میان
حرم.من تا حریم ...
چشمانم بی تاب کف پای اوست ...
فضای وجودم سیراب عطش است ....
عجب معرکه ای است آنجا که زانو می زنم ... سلطان و گدا ...
فرشته ها پوزخند می زنند ...
"رفتی و آمدی و همانی ؟؟؟؟؟! مگر می شود؟!! این بار هم؟...
خب چه کنم؟ دستم بسته است ... به آسمان نمی رسد ... اما
به زمین هم قانع نیستم ...
فضا بی انتهاست و من شناور ...
وای بر من! اینجا اشیا هم معرفت دارند!
سبوح ... قدوس ...
مولا (ع) دم در ایستاده است. نمی توانم ببینمش.
شکستم و... نشکستی
بریدم و... نبریدی
وفا نکردم و... کردی"...
یاد پدرت (ع) می افتم ... شب آخر ... کربلا ... در چهار چوب خیمه..
یاد "حر" ...
آب را بسته بود بر آل الله
چرا خودش تشنه بود پس؟
چشمه ی وجودش جوشید ... بارید ... غرق شد!
"ارفع راسک یا حر"
و فرمود:
"تمام شد!...
مولا! چرا تمام نمی شوم؟..
فرشته ها مشغول طوافند ...
میروم "تماشا" کنم ... چه رفتنی!
منبع: وبلاگ مصباح الهدی
میلاد حضرت فاطمه معصومه(س)، کریمه اهل بیت(ع) مبارک باد.
هدیه به روح مطهر بی بی صلوات.
به جویندگان آب حیات جمله کوتاهی را سفارش می کردند که عصاره و چکیده و جان تمام اذکار و اوراد است و آن اینکه: « با خدا باش! »
هرگاه ذکری از او طلب می کردند می فرمود: « با خدا باش! »
و آنگاه که بر اصرار خود می افزودند، با نگاهی پرمعنا به آنها نگریسته می فرمودند:
« والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا ان الله لمع المحسنین » آن کس که در محدوده بندگی ما بکوشد راه ارتقاء و صعود را بدو بنمایانیم.
« اعتقاد به تقدیرات الهی، زمینه های خیری برای انسانها فراهم می کند. بسیاری از حوادث که اطراف ما اتفاق می افتد، موجب خیر و صلاح ماست، هر چند در ظاهر تلخ و ناگوار باشد.
عمده این است که با حسن ظن به آن حوادث بنگریم. اگر حسن ظن به مصائب و بلاها داشته باشیم، خداوند خیری بیشتر و فراوانتر برایمان قرار می دهد، خیری که فکرش را نمی کنیم و باورش نداریم. »
آیت الله بهاءالدینی(ره)