نکته

با سلام محضر دوستان عزیز و همراه :

هر کسی از ظن خود شد یار من

امیدواریم مطالب برای شما  مفید و مثمر ثمر باشه . اما لازمه در خصوص چند پست اخیر این نکته را از قول یزرگان معرفت الله یادآوری کنیم که تنها راه کسب معارف حقیقی و ناب نسبت به خداوند متعال رعایت دقیق و بی برو برگرد  احکام شریعت مقدسه است. لاکن چیزی که مهم است داشتن توقع عمل به این احکام از خود است و اینکه اگر خودمون عمل نکردیم به دنبال ریشه های عدم پذیرش حکم خدا در وجودمون بگردیم ،باورهای التقاطی، لقمه های غیر حلال و ...

اما در کنار رعایت دقیق شرع از طرف خود نباید با دیده شماتت و حقارت به بندگانی که رعایت احکام را نمی کنند نگاه کرد. در حدیثی قریب به این مضمون آمده اکر کسی را در گناهش شماتت کردی نمیمیری مگر آن گناه را انجام دهی.  این در خصوص احکام فردی طرف مقابل است اما در خصوص احکام اجتماعی به مقتضای گناه فرد و اثرگذاری در اجتماع باید ما به وظیفه خودمون و حکومت با ابزار خودش با این فرد برخورد نماید. و نکته دیگر اینکه با رحمت خدا وبیان خصوصیات آن بهتر می توان مردم را به ساحت دین دعوت کرد . باز باید حواسمون جمع باشه که به تساهل و تسامح کشیده نشه. حسن ظن به خدا و خلق خدا بسیار ممدوح است اما حماقت ممنوع .

گاهی اوقات لازمه بدنبودن کسی را بفهمیم اما در انتخاب شریک برای تجارت یا همسر برای زندگی مشترک و ... باید خوب بودن طرف مقابل طبق عقل، دین و تحقیق ظاهر برا ی ما ثابت شود.

اسلام زیباترین وکاملترین روش برای زیستن ابدی است و تعادل ، ارمغان آن .

تعادل را عرف تعیین نمی کند بلکه حرکت در مسیر بندکی خدا معنای دقیق آن است. ولو اینکه بعضی از این اعمال و مناسک به گفته غیر، تفریط باشه یا افراط.

به هر حال احکام شریعت در ظاهر مثل پوسته محکم گردو و محبت و ولایت مغز آن و هیچ کدام بدون هم امکان بوجود آمدن سالم ماندن ومفید بودن را ندارند.

محبت نتیجه معرفته و حاصلش اطاعته. پس محبت بدون اطاعت بی فایده است وسراب نفس. یعنی اصلا محبت نیست حب نفس است.

تا یار که را خواهد و میلش یه که باشد.